Msze Święte w niedzielę:

KĘPICE:
8.00; 10.00; 12.00; 18.00

WARCINO:
9.30
OSOWO:
10.45

dni powszednie Kępice
18.00

SAKRAMENTY

Chrzest
Chrzest święty to w katolicyzmie sakrament inicjacji i ponownych narodzin. Przyjęcie chrztu oznacza, że człowiek staje się chrześcijaninem i może przyjmować inne sakramenty. Obrzęd udzielany jest przez polanie głowy wodą i wypowiedzenie słów: Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. W przypadku zagrożenia życia wystarczy, aby uczyniła to jakakolwiek osoba, nawet niewierząca, ale zwykle chrzest jest udzielany przez księdza podczas niedzielnej Mszy i obejmuje także wyznanie wiary przez obecnych, namaszczenie głowy katechumena krzyżmem świętym, włożenie białej szaty, wręczenie zapalonej świecy ojcu lub ojcu chrzestnemu i inne obrzędy. Tradycyjnie z obrzędem chrztu wiąże się nadanie imienia. Przynajmniej jedno z imion nadawanych swojemu dziecku winno być imieniem jakiegoś świętego lub błogosławionego, aby miało ono swojego patrona i orędownika u Boga. Kościół chrzci dzieci, jeżeli rodzice zobowiązują się wychowywać je w wierze katolickiej (jeżeli będzie to niemożliwe ten obowiązek spada na rodziców chrzestnych). Zgłoszenie dziecka do chrztu najlepiej dokonać na ok. 2 tygodnie przed planowanym terminem chrztu w kancelarii parafialnej. Wówczas odbywa się krótka katecheza chrzcielna dla rodziców oraz wypełnienie danych osobowych (data urodzenia dziecka, jego imię lub imiona, imię i nazwisko rodziców, również rodowe matki wraz z datą urodzenia oraz miejscem zamieszkania, imię i nazwisko rodziców chrzestnych z ich datą urodzenia i zamieszkania). Dobrowolna ofiara składana przez rodziców przeznaczona jest na utrzymanie Kościoła, plebanii oraz zakup rzeczy potrzebnych do liturgii. Rodzice chrzestni, którzy pochodzą z innej parafii niż ta, w której odbędzie się uroczystość chrzcielna, winni poprosić w kancelarii swojej parafii o wypisanie zaświadczenia tego, że są praktykującymi katolikami, a następnie doręczyć ten dokument tuż przed liturgią chrzcielną. Rodzice dziecka winni zaopatrzyć się w rzeczy potrzebne do chrztu: białą szatę i świecę.
Warunki udzielania chrztu:
  • miejsce zamieszkania – sakrament chrztu jest udzielany dzieciom, których rodzice
    mieszkają na terenie naszej parafii (osoby spoza parafii, które z ważnych powodów
    chciałyby ochrzcić dziecko w naszym kościele powinny przedstawić zgodę na chrzest
    wydaną przez swoją parafię).
  • metryka urodzenia – przy zgłoszeniu wymagana jest metryka urodzenia dziecka
    wydana przez USC.
  • zapewnienie o warunkach katolickiego wychowania – rodzice mają obowiązek
    zapewnić dziecku pełne warunki wychowania katolickiego.
  • uczestniczenie w katechezie przedchrzcielnej
  • rodzice chrzestni – dziecko powinno mieć jednego lub parę rodziców chrzestnych,
    czyli osoby wyznaczone przez rodziców, które będą mogły uczestniczyć w pełni
    w obrzędach chrztu oraz będą wspierać rodziców w staraniach o to, by ich dziecko
    doszło do wyznawania wiary i wyrażało ją życiem.
Chrzestny musi spełniać następujące warunki:
  • mieć ukończone 16 lat;
  • być praktykującym katolikiem, który przyjął sakramenty wtajemniczenia
    chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię;
  • prowadzić życie zgodne z wiarą /nie może być to osoba, która żyje w związku
    niesakramentalnym/;
  • przedstawić zaświadczenie wydane przez parafię miejsca zamieszkania, że może pełnić
    funkcję chrzestnego (osoby ochrzczone, należące do niekatolickiej wspólnoty
    chrześcijańskiej mogą pełnić jedynie funkcję świadka chrztu obok chrzestnego
    katolika).
Chrztu św. w naszej parafii udzielimy: w każdą II i IV niedziele miesiąca.
Małżeństwo

Kościołowi zawsze zależało na przygotowaniu młodych ludzi do sakramentu małżeństwa i do życia w rodzinie. Wymagają tego szczególnie dzisiejsze czasy pełne zagrożeń dla życia małżeńskiego i rodzinnego. Owo przygotowanie jest procesem ciągłym i stopniowym, obejmuje trzy etapy: przygotowanie dalsze, bliższe i bezpośrednie.

Przygotowanie dalsze zaczyna się już w dzieciństwie i stanowi bardzo ważny etap wychowania do małżeństwa. Dokonuje się ono w rodzinie oraz na katechezie. Postawy rodzicielskie, pouczenie, metody wychowawcze i odnoszenie się rodziców do siebie jest dla dzieci wzorem późniejszych postaw żony i męża. Drugim etapem w drodze do małżeństwa jest przygotowanie bliższe, które powinno objąć młodzież od 17 roku życia. Prowadzone jest poprzez katechizację przed małżeńską, czyli na tzw. “kursach przedmałżeńskich”.

Etap trzeci to przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa, czyli katecheza przedślubna, obejmująca narzeczonych, którzy mają zamiar w najbliższym czasie zawrzeć związek małżeński.

Kandydaci do małżeństwa powinni obowiązkowo zgłosić się w kancelarii parafialnej na 3 miesiące prze ślubem, aby spokojnie i rozważnie przeprowadzić przygotowanie do zawarcia małżeństwa. Przyszli małżonkowie zechcą przypomnieć sobie przed przybyciem do kancelarii parafialnej:

6 PRAWD WIARY,
7 SAKRAMENTÓW ŚW.,
10 PRZYKAZAŃ BOŻYCH,
OJCZE NASZ, WIERZĘ W BOGA
oraz podstawowe wiadomości o Jezusie Chrystusie.

Ponadto powinni przedłożyć następujące dokumenty:
  1. Świadectwo chrztu (dotyczy to tych, którzy są ochrzczeni poza parafią zamieszkania,
    świadectwo jest ważne 6 miesięcy),
  2. Świadectwo bierzmowania,
  3. Zaświadczenie z USC (w liczbie 3 egz.) o braku przeszkód z prawa cywilnego przy
    zawieraniu sakramentu małżeństwa konkordatowego (ze skutkami cywilnymi),
  4. Świadectwo ukończenia katechizacji w zakresie w zakresie szkoły podstawowej,
    gimnazjum i średniej,
  5. Zaświadczenie ukończenia katechezy przedmałżeńskiej (tzw. kurs przedmałżeński),
  6. Dowód osobisty w celu stwierdzenia tożsamości,
  7. Strona owdowiała (jeśli jest) akt zgonu współmałżonka.
Po spisaniu protokołu przedślubnego a przed zawarciem małżeństwa należy:
  • uczestniczyć w naukach przedślubnych w Poradni Rodzinnej,
  • przystąpić do sakramentu pokuty (pierwszy raz po spisaniu protokołu przedślubnego
    i drugi bezpośrednio przed ślubem),
  • przedstawić w kancelarii parafialnej zaświadczenie z Poradni Rodzinnej,
  • dołączyć do protokołu świadectwo wygłoszenia zapowiedzi (jeśli jedno
    z narzeczonych mieszka w innej parafii), z adnotacją o nieistnieniu przeszkód
    małżeńskich,
  • złożyć ofiarę przeznaczoną na utrzymanie Kościoła oraz zakup rzeczy potrzebnych
    do liturgii.
Aby zawrzeć sakrament małżeństwa należy mieć ukończone 18 lat życia. W Polsce w 1989 r. Konferencja Episkopatu – zgodnie z przepisem kanonu 1038 §2 – przyjęła (za przepisami prawa państwowego) osiągniecie osiemnastu lat za wiek wymagany do zawarcia małżeństwa, tak dla mężczyzn jak i dla kobiet. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy stanowi: “Nie może zawrzeć małżeństwa osoba nie mająca ukończonych lat 18”. Przepis ten został przez Konferencję Episkopaty Polski “kanonizowany”. Tenże art. dodaje: “Jednakże z ważnych powodów sąd opiekuńczy może zezwolić na zawarcia małżeństwa kobiecie, która ukończyła lat szesnaście, a z okoliczności wynika, że zawarcie małżeństwa będzie zgodne z dobrem założonej rodziny”.
Bezpośrednio przed Mszą świętą ślubną do zakrystii należy dostarczyć:
  • kartki spowiedzi przedślubnej narzeczonych,
  • dowody osobiste świadków,
  • obrączki.
Fotografowanie w czasie liturgii:
Fotografowie i operatorzy sprzętu audiowizualnego, którzy zamierzają wykonywać swoje czynności podczas celebracji liturgii, są zobowiązani ukończyć kurs i otrzymać pisemne upoważnienie z Koszalińskiej Kurii Diecezjalnej. Ponadto winni zgłosić się do kapłana, który ma przewodniczyć celebracji, aby z nim uzgodnić wszystkie szczegóły związane z miejscem i sposobem wykonywania swej posługi.
Śpiewy i dekoracje związane z sakramentem małżeństwa:
Wprowadzenie ogólne do Mszału Rzymskiego przypomina:” w wystroju kościoła należy dążyć do prostoty niż do przepychu w doborze elementów zdobniczych należy dbać o prawdziwość rzeczy, a ponadto zmierzać do tego, by te elementy służyły pouczaniu wiernych i odpowiadały godności miejsca świętego”. Nie można więc dopuścić do wystroju kościoła i dekoracji ołtarza sztucznymi kwiatami!!! Niech logika wiary i czytelność znaku nie przesłania logika praktyczności. Wykonywane śpiewy powinny być dostosowane do obrzędów małżeństwa i wyrażać wiarę kościoła. Odnosi się to również do wyboru dzieł muzycznych. Ewentualne propozycje śpiewów czy wykonania muzyki w czasie liturgii ślubnej muszą koniecznie być wcześniej uzgodnione z duszpasterzem.
Jubileusz małżeństwa:

Szczególną okazją odnowienia się w łasce sakramentu małżeństwa przez udział w Eucharystii są jubileusze małżeńskie obchodzone w uroczysty sposób szczególnie po dwudziestupięciu i pięćdziesięciu latach życia w małżeństwie. Kościół w specjalnej liturgii składa Bogu dzięki za łaski otrzymane przez jubilatów oraz udziela im błogosławieństwa Bożego na dalsze lata wspólnego życia. Sprawujemy wówczas oddzielną Mszę św. połączoną z odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich. Termin jubileuszu wybierają małżonkowie i ustalają go z duszpasterzem. Nie ma obowiązku obchodzenia jubileuszu dokładnie w rocznicę, w dzień zawarcia związku małżeńskiego.

Rocznice małżeńskie:

  • 1 – papierowa
  • 2 – bawełniana
  • 3 – skórzana
  • 4 – kwiatowa lub owocowa
  • 5 – drewniana
  • 6 – cukrowa
  • 7 – wełniana
  • 8 – spiżowa, brązowa lub blaszana
  • 9 – gliniana lub generalska
  • 10 – cynowa lub aluminiowa
  • 11 – stalowa
  • 12 – płócienna, jedwabna lub lniana
  • 13 – koronkowa
  • 14 – kości słoniowej
  • 15 – kryształowa
  • 20 – porcelanowa
  • 25 – srebrna
  • 30 – perłowa
  • 35 – koralowa
  • 40 – rubinowa
  • 45 – szafirowa
  • 50 – złota
  • 55 – szmaragdowa lub platynowa
  • 60 – diamentowa
  • 65 – żelazna
  • 70 – kamienna
  • 75 – brylantowa
Eucharystia
Eucharystia jest „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”, tak że jest to wprost niemożliwe, aby prowadzić życie chrześcijańskie bez częstego udziału w Eucharystii. Chrystus Pan powiedział wyraźnie: „Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6,53-54). Wszystkie sakramenty święte, posługi kościelne i dzieła apostolstwa są ściśle powiązane z Eucharystią i do niej zmierzają. Eucharystia jest znakiem jedności wiernych z Bogiem i braćmi. Jedność tę oznacza i ją urzeczywistnia. Jest więc skutecznym znakiem Bożego daru jedności. W kazaniu o chlebie żywym, jakie Jezus wygłosił w Kafarnaum po rozmnożeniu chleba, powiedział również: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6,56). Chrystus Pan ustanowił więc sakrament Eucharystii w Wieczerniku w czasie Ostatniej Wieczerzy, kiedy celebrował wraz z Apostołami tradycyjną Paschę żydowską. To była Pascha Jezusa, w czasie której siebie złożył w ofierze jako Baranka niepokalanego za grzechy świata. Polecił, aby Kościół składał, ponawiał tę Ofiarę na Jego pamiątkę. Kościół wierny poleceniu swego Zbawiciela czyni to przez wszystkie wieki i będzie czynił aż do skończenia świata. Zasadniczo liturgia zgromadzenia eucharystycznego w jej zasadniczych ramach przetrwała nienaruszona przez wieki aż do naszych czasów. Składa się ona z obrzędów wstępnych, z czytania słowa Bożego, przygotowania darów, modlitwy eucharystycznej, w czasie której dokonuje się przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, z Komunii świętej i zakończenia. Eucharystia winna również dla każdej rodziny stać się i centrum i źródłem jej życia. Dobrze więc byłoby, aby rodziny wspólnie brały udział w Eucharystii. Do owocnego udziału w niedzielnej Mszy świętej trzeba się przygotować. Najpierw należy zadbać o to, by być w stanie łaski i móc w niedzielę przystąpić do Komunii świętej, aby w pełni uczestniczyć w liturgii. Istnieje również praktyka tzw. „Komunii duchowej” (pragnienie przyjęcia Pana Jezusa) polecana szczególnie tym osobom, które w chwili obecnej mają przeszkody do przyjęcia Komunii św. w sposób sakramentalny. Szczególnie ważnym momentem w życiu każdego katolika jest przyjęcie Komunii świętej po raz pierwszy. W naszej parafii okres przygotowania do jej przyjęcia trwa przez dwa lata nauczania początkowego, a sama uroczystość połączona z pełną Eucharystią przypada na zakończenie bloku nauczania w klasie II pod koniec roku szkolnego. Dzieci przystępujące do tego sakramentu (oprócz katechizacji w szkole) wraz z rodzicami winni uczestniczyć w każdą niedzielę w Eucharystii o dowolnej godzinie. Przygotowania trwają cały rok i składają się na nie nabożeństwa podczas, których dokonuje się poświęcenia różańców, medalików, świec, książeczek. Rodzice tych dzieci powinni dostarczyć do parafii świadectwo chrztu świętego. Każdy katolik może zamówić Mszę świętą w dowolnej intencji. Zwykle zamawiamy Msze św. za naszych zmarłych. Pamiętajmy jednak również o żywych, a więc o naszych bliźnich i o nas samych. Zamawiajmy więc Msze św. w intencjach rodziny, konkretnej osoby i sprawy. W związku ze szczególną rolą Mszy św. sprawujemy ją w różnych intencjach jako „Msze św. dziękczynne”, „Msze św. za zmarłych”, „Msze św. w intencjach żywych”, z okazji różnych rocznic np.: „18 rocznicy urodzin”, „Jubileuszu małżeństwa”, „Rocznicy odzyskania niepodległości”, „Wyboru Ojca św.” Również w szczególnych momentach dla rodziny np.: „O szczęśliwy przebieg operacji matki”, „O pomyślne zdanie egzaminu dojrzałości”, „O szczęśliwe rozwiązanie dla żony”. Także różne grupy parafian lub organizacje mogą się jednoczyć we wspólnej modlitwie zamawiając Mszę św. w intencji np.: „Członków Żywego Różańca”, „Mieszkańców bloku przy ulicy….”, „Pracownicy sklepu, zakładu lub firmy w intencji…. chorej koleżanki”. Dobrze by było, aby każda rodzina przynajmniej raz w roku zamówiła Mszę św. W miarę możliwości niech wszyscy członkowie rodziny uczestniczą w tej Mszy św., przystępując uprzednio do Spowiedzi św. Intencję Mszalną można zamówić z rocznym wyprzedzeniem. Od października dajemy możliwość zamówienia Mszy św. na rok przyszły. Czynimy to zwykle w kancelarii parafialnej. Przyjmujemy także intencje na Msze św. gregoriańską – 30 Mszy św. odprawianych w intencji jednej osoby zmarłej, w ciągu 30 kolejnych dni. Nazwa wiąże się z imieniem papieża Grzegorza I Wielkiego, który polecił odprawiać przez 30 dni Msze św. za zmarłego mnicha. Mszy św. gregoriańskiej przypisuje się szczególną skuteczność dla uwolnienia zmarłego od kary czyśćca.
Pokuta
Każdy grzech oddala człowieka od Boga, zrywa więź nawiązaną w sakramencie chrztu świętego, nie pozwala w pełni korzystać z Bożej łaski. W sakramencie pojednania Bóg za pośrednictwem Kościoła, którego przedstawicielem jest kapłan, przebacza nam popełnione grzechy, darowuje, przynajmniej częściowo karę za grzechy oraz na nowo obdarowuje łaską i umocnieniem. Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej).
Warunki dobrej spowiedzi:
  • Rachunek sumienia – przypomnienie sobie wszystkich grzechów od ostatniej,
    dobrze odprawionej spowiedzi.
  • Żal za grzechy – boleść duszy z powodu zranienia Boga – Najlepszego Ojca.
  • Bóg bez żalu nie odpuszcza żadnego grzechu.
  • Postanowienie poprawy – postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.
  • Szczera spowiedź – wyznanie wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów przed kapłanem (Boga nigdy nie okłamię).
  • Zadośćuczynienie – wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty i naprawienie wszystkich szkód (w miarę możliwości) wyrządzonych przez grzech.

Do sakramentu pokuty i pojednania w naszym kościele można przystąpić:
– przed każdą Mszą Świętą.

Sakrament chorych

Każda sytuacja życiowa człowieka, jeśli patrzy się na nią oczyma wiary, jest dla niego jakimś wezwaniem Bożym. Także i szczególnie trudna sytuacja, jaką jest choroba. Każda choroba przypomina nam, chrześcijanom, że nasze przebywanie na ziemi jest tylko czasowe. Nasza ojczyzna jest w niebie.

Choroba i cierpienie chrześcijanina mają wielkie znaczenie dla samego chorego jak i dla całego świata. W ochrzczonym żyje Chrystus, ochrzczony cierpi z Chrystusem i przez to przyczynia się do zbawienia własnego i całego świata. Zadaniem chorego jest, aby swoim przykładem napominał innych, by nie zapomnieli o sprawach istotnych i wartościach wyższych. Dopomaga mu w tym przyjęcie sakramentu namaszczenia, w którym do chorego przychodzi Chrystus Pan, Ten, który troszczy się o chorych, uzdrawia ich dusze i ciała; cierpiał dla nas, ludzi i zbawia nas prze ofiarę swoich cierpień.
Sakrament namaszczenia chorych udziela łaski Ducha Świętego, która podnosi zaufanie człowieka chorego do Boga, umacnia go w cierpieniach, pomaga mu do zbawienia, pomaga wrócić do zdrowia, jeśli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy, gładzi grzechy powszednie, a również ciężkie, jeśli przyjęcie sakramentu pojednania jest niemożliwe.
Przygotowanie mieszkania: stół nakryty białym obrusem, krzyż, świeca. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.

Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:

  • jeśli jest poważna choroba
  • osobom starszym wiekiem
  • przed operacją medyczną
  • nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych
    warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
    Odrzućmy fałszywe myślenie i odczucia związane z Namaszczeniem Chorych.
    Absolutnie nie można tego Sakramentu łączyć i kojarzyć ze śmiercią !

SAKRAMENT CHORYCH MOŻNA PRZYJĄĆ WIĘCEJ RAZY W CIĄGU ŻYCIA !
SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM!

Sakrament chorych udzielany jest w naszej parafii podczas odwiedzin z posługą sakramentalną w I piątek miesiąca, a w nagłych wypadkach – na wezwanie –
tel. 59 857 6960, 696433479.

Chorych zgłaszamy w biurze parafialnym bądź telefonicznie.

Bierzmowanie

Chrzest jest pierwszym i najpotrzebniejszym sakramentem, który czyni nas dziećmi Bożymi i członkami Kościoła katolickiego. Ale sam chrzest nie wystarczy. Dziecko Boże powinno się rozwijać ku pełni dojrzałości. Sakramentem chrześcijańskiej dojrzałości jest bierzmowanie, w którym Chrystus udziela nam swojego Ducha Świętego. Chrześcijaninem jest się w takim stopniu, w jakim uczestniczy się w życiu Chrystusa, do prowadzenia którego człowiek jest namaszczony Duchem Świętym. Jest to Duch prawdy i miłości, Duch odwagi do dawania świadectwa, Duch odpowiedzialności za rozwój Kościoła, Duch obecności Chrystusa w świecie.

Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz życiu. Sakrament bierzmowania może i powinien przyjąć każdy ochrzczony. Aby godnie przyjąć sakrament, należy być w stanie łaski uświęcającej, odpowiednio przygotowanym i zdolnym do świadomego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki przez szafarza (biskupa) i słowami: „PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU DUCHA ŚWIĘTEGO”. Zaniedbanie przyjęcia tego sakramentu jest wielką stratą, utratą rozwoju do pełni, jaką zamierzył dla nas Bóg.

Świadkami bierzmowania z zasady powinni być rodzice chrzestni kandydata, a gdy jest to niemożliwe, wówczas inni wierzący, bierzmowani i praktykujący katolicy, ale nie rodzicie kandydata. W czasie obrzędów sakramentu świadek kładzie prawą dłoń na ramieniu kandydata na znak, że będzie go wspierał radą i czynem w życiu zgodnym z wyznawaną wiarą.

Przygotowanie młodzieży odbywa się podczas specjalnych katechez
urządzanych w parafii.